Өсімдіктің нілін талғажу еткен кездері де болыпты

Соғыс ардагері, Катонқарағай ауданы, Өрел ауылының тұрғыны Дөлден Ауғанбаев – талай тауқымет тартқан жан. Соғыс жылдарын, ескілік күндерді естелік кітапқа да түсіріпті.
Дөлден атам 1918 жылы қарапайым шаруа отбасында дүниеге келіпті. Отан алдындағы борышын өтеуге 1938 жылы шақырылып, 22 жасында Украинаның Житомир қаласының түбінде орналасқан отрядпен соғысқа аттанады. Жеңісті күндерге дейін Украинаның қалаларын жау қолынан азат етіп, Германияның Гамбург қаласына дейін барады. II дәрежелі Ұлы Отан соғысы орденінің иегері Дөлден Ауғанбаев жеңісті Магдебург қаласында қарсы алды.
«Тоғай іші. Тышқан аңдыған мысықтай әр сыбысқа, әр қимылға елеңдеп жан-жағымызға көз тігіп келеміз. Осындайда жырақтағы ауылың есіңе түседі екен.
Бірер секунд ішінде жаудың оғы қарша борап бірталай жауынгерлер жараланып, кейбіреуі сұлап-сұлап түсті. Көзімді ашсам қанды қырғынға ұшыраған адамдардың арасында жатырмын. Айнала жым-жырт. Тұрайын десем, тұра алмаймын. Жараланыппын. Әлсізбін… Содан өсімдіктердің нілін сорып, аш-жалаңаш тентіредім. Күндіз жүру қауіпті болғандықтан түнде жүремін. Жеті күн дегенде госпитальге жеттім».
Соғыс жылдарындағы атамның бұл естеліктерін немересі Қарлығаш Ауғанбаева құрастырған «Бәйтерек» атты кітабынан оқыдым. Атам соғыстан келгеннен кейін көп жылдар мал бағады. Еңбегі ескеріліп, көптеген марапаттарға ие болады. 1947 жылы апам Қамила Ұлтарақовамен шаңырақ көтеріп 5 қыз, 7 ұл тәрбиелеп өсіреді. Отасқандарына 67 жыл болған атам мен апам немере-шөбере сүйіп отырған бақытты жандар. Апам Қамила да күн-түн демей, жеңіс үшін еңбек еткен адам.
Атамдай ардагерлердің ерен ерліктерін бүгінгі бейбіт елдің ұрпақтары ешқашан ұмытпайды.

Телжан Төлеубаев, оқушы

Катонқарағай ауданы.